Najstarsze informacje dotyczące istnienia szkoły w Majdanie Nepryskim dowodzą, że szkoła powstała w 1870 roku. Informacja ta pochodzi od mieszkańca wsi Pana Wawrzyńca Bździucha. Powstanie budynku szkolnego zawdzięcza się wójtowi gminy Józefów Pawłowi Pasce. Pierwszymi nauczycielami w szkole byli Rosjanie, nauka odbywała się oczywiście w języku rosyjskim, a do szkoły w pierwszych latach istnienia uczęszczało około 30 uczniów.

Kilka lat przed wybuchem I wojny światowej wybudowano nowy drewniany budynek szkolny. Niestety wybuch wojny przerywa naukę na kilka lat. Ponownie naukę rozpoczyna się w 1916 roku i uczęszcza do szkoły około 50 dzieci. Pierwszym kierownikiem szkoły z pochodzenia Polakiem zostaje Pan Ciesielski, następnie Pan Zawadzki. W roku 1931 liczba uczniów dochodzi już do 200. Po wyjeździe kierownika Zawadzkiego jego stanowisko obejmuje Pan Józef Baran. Nowy kierownik rozpoczyna swoją pracę od gruntownego remontu całego budynku. W latach 30 zostają wprowadzone w szkole następujące innowacje: zebrania rodzicielskie, kałamarze na stałe w ławkach, sklepik szkolny, samorząd szkolny. Założony zostaje chór szkolny, który  występuje po raz pierwszy na uroczystej akademii z okazji 11 listopada. Wcześniej uczniowie z Majdanu Nepryskiego uczęszczali na uroczyste akademie do szkoły w Józefowie. W ciągu kolejnych lat szkolnych w szkole odbywają się występy okolicznościowe z okazji imienin Marszałka Piłsudskiego, Odzyskania Niepodległości, choinki szkolne, występy chóru, jasełka świąteczne. Bardzo często młodzież szkolna daje dodatkowe przedstawienia, na które są bilety wstępu.  Za pozyskane pieniądze  kupowane są pomoce naukowe.

Szkoła w latach 30 rozpoczyna prenumeratę czasopism: Promyczek i Promyk -  wszystko dla podniesienia efektywności nauczania. W 1935 roku nowością w szkole jest wprowadzenie badań lekarskich dzieci uczęszczających do szkoły. Liczba uczniów w latach 30 tych to ponad 240 osób. W roku 1937 wielkim wydarzeniem dla szkoły było zorganizowanie wycieczki do Lwowa, w której brało udział 32 uczniów naszej szkoły oraz uczniowie ze szkół w Górnikach i Stanisławowie. Uczniowie z tego wyjazdu przywieźli wiele wrażeń i wspomnień.

Na czas strasznej okupacji hitlerowskiej nauka w szkole była przerwana. Po zakończeniu działań wojennych szkoła zmagała się z szeregiem trudności, których ani Gmina ani zubożała ludność pokryć nie mogła. Kolejnym kierownikiem szkoły zostaje Pan Leon Kuźmiński zajmuje się on głównie zbiórką funduszy na pilne remonty i pomoce naukowe.

Życie szkoły obraca się wokół nauki, uroczystości szkolnych, zbiórek plonów rolnych z ogródka szkolnego. Niestety rok 1958 zabiera szkole wybitnego pedagoga i kierownika Pana Kuźmińskiego. Jego obowiązki obejmuje żona Janina. Wkrótce nowym kierownikiem zostaje Pan Czesław Lal. Na terenie wsi za sprawą nowego kierownika podejmuje się szereg inicjatyw wykonanych czynem społecznym np. budowa nawierzchni twardej przez wioskę, remizy strażackiej. W 1960 roku nowy rok szkolny rozpoczęto w odmalowanych salach. Szkoła, jak w latach poprzednich, jest ośrodkiem życia kulturalnego dla całej lokalnej społeczności. Młodzież chętnie pracuje społecznie między innymi przy sadzeniu drzew przy drodze wiodącej przez wioskę. Wraz z większą liczbą uczniów zwiększa się liczba etatów, pracuje już 8 nauczycieli. W szkole działa szereg organizacji min. ZHP, Zuchy, Koło PCK, Komitet Budowy Szkół i Internatów. Jednak warunki lokalowe są bardzo złe co podkreśla inspektor wizytujący szkołę.

W 1972 roku ruszają prace przy budowie nowej szkoły, to sprawia wielką radość dzieciom i rodzicom. Duży wkład w powstaniu nowego budynku ma kierownik Czesław Lal, który wręcz za punkt honoru postawił sobie cel – wybudowanie nowej szkoły. To o czym wszyscy marzyli staje się faktem, 3 września 1973 roku nowy rok szkolny rozpoczyna się już w okazałym nowym budynku. Wraz z nowym budynkiem przybywa uczniów klas starszych ze szkół w Hamerni i Długiego Kąta oraz nowych nauczycieli.